jueves, 31 de julio de 2008

ENTRE LOS BARROTES DE LA SOLEDAD

Sal caída en las tierras que no darán fruto, perfume que se evapora sin oler, una cuerda rompe en la guitarra que tocaba las notas de la canción de ayer.

Una moneda en el fondo de la fuente echada por un deseo sin cumplir, un ramo de rosas con espinas... ... se ven más espinas que el triste vivir.

No hay rastro de mar en el desierto, no hay ninguna flor en el jardín, lloro porque solo me encuentro cada vez que despierto y no estás aquí.

Hay óxido en mi corazón, telas de araña en nuestro rincón y la flor se hunde en el río del recuerdo. Bajo las nubes del cielo llorón camina un niño con preocupación guiado por la soledad del futuro silencio.

Miro al espejo y no encuentro mi reflejo tan solo veo un viejo abandonado que de vivir está ya cansado y sin ti casi muerto.

Agua que cae del cielo como valioso dinero en tierras sin poder. Sirena jamás vista por un marinero que la quiere conocer.

No se que voy a hacer sin ti no se que va a ser de mi viviendo con esta amargura como amistad No tengo nada si no estás aquí para mi eres todo, mi razón de vivir castigado con los barrotes de la soledad.

martes, 29 de julio de 2008

Os vellos SI deben namorarse

Que máis me ten se vas vello! Se as túas engurras son para min ríos e onde ti ves canas eu vexo a neve da montaña.

Que máis me da se es coxo! Eu sempre pensarei que imitas o balance das olas.

Dis que os teus ollos perderon visión e eu continúo vendo neles a cor do ceo.Que as túas mans están magoadas e rugosas e eu lembro todo o que traballaches con elas.

Se che falan, dis que non oes e aínda que non vaia frío, ti vas encollido. O bastón e a mantiña son os teus mellores compañeiros e a túa boca dorme afogada na mesiña de noite.

Pero.. que me importa? Para min es o rapaz que coñecín onte e namorei, o que levoume polos mellores camiños da miña vida, con quen superei os problemas e o que quentoume os pés máis de unha vez.

Contigo quixen estar dende o primeiro momento e contigo pasarei mirando o lume dende a randeeira o resto de noites de inverno.