miércoles, 18 de julio de 2007

Mi cuento preferido

Hoy os voy a escribir un trocito de mi cuento favorito cuando era pequeña.(vale...si, reconozco que aun ahora me sigue gustando XP) Se llama "Manual para unha pequena meiga; de Gloria Sánchez"
Como expulsa-lo coco peludo que vive debaixo da túa cama
(maxia dos allos de Albacete)
"Ti es unha meiga e, polo tanto, amiga do coco peludo que se agacha nos cuartos e de tódalas pantasmas da escuridade. Pero este en particular cáeche mal, porque non te deixa ir polas noites ó servicio nin beber auga.
El sempre está alí, agachado, esperando que saltes da cama para agarrarte por unha canela e levarte ó seu antro de tebras.
Pois mira, se tes este impresentable no teu cuarto, esta é a maneira de botálo fóra.
fabrícate un colar con allos de Albacete. Viste o pixama do revés, a parte de arriba nas pernas e o pantalón na cabeza coma un pucho. Nos pés, dous calcetíns usados, un fucsia e o outro verde herba.
Escríbe-lo seguinte sortilexio nunha folla de papel cuadriculado:
"Polos dentes do cocón que espreita baixo da cama,fon,fon,fon!!"
Méteste na cama, apága-la luz e intentas durmir, pero o maloso non o vai permitir. Escorrega coma unha serpe nos teus pensamentos máis profundos e brinca en medos polas orellas.
Repites mentalmente a fórmula anterior e, sen deixar de facelo, esténde-la man e apalpas na mesiña buscando a chave da lámpada.Unha man peluda agarra a túa, apértaa e crávache as uñas afiadas.
Quedas mortiña de medo, paralizada de terror. Intentas berrar pero a túa voz non che sae. Esta feita pedra no teu peito.
(...) Coa man que che queda libre, colles unha cabeza de allos e cómela. Mastígala á presa e logo diríxe-lo teu bafo pestilente á besta.(...)
O coco estremécese,aproveita este momento para botarlle nas fauces o papel cuadriculado e o libro da materia que máis aborrezas.
El pápao todo, axítese, ouvea como un lobo doente mentres pega bandazos contra as paredes do cuarto.
Se o fixeches ben verás como o coco vaise achicando ata facerse moi pequeniño, tan pequeniño que tes que buscalo polos recunchos do cuarto.
Po-lo calcetín fucsia a maneira de guante e agárra-lo bicho.Mételo nun tarro de cristal que teñas esterilizado previamente. Pola mañá tes que buscar unha ponte e bótalo río abaixo."
Sole, ¿te acuerdas cuanto nos reimos por las fiestas leyendo esto?!!!XD

Gracias por todo...

Ayer me volvieron a decir que me parecía a ti. Nada más llegar a casa, observé detalladamente una fotografía que te hicieron cuando tenías mi edad. Me desaté el pelo, me peiné como tú y reflejando tu retrato en el espejo intentaba colocarme para parecerme más.
Por mi cabeza pasaron recuerdos de cuando era más pequeña. Esperaba que salieras de tu cuarto para calzarme tus gigantes zapatos de tacón y ponerme tus collares. Con cinco años de edad, ya me miraba al espejo para comprobar si era verdad lo que decían. Hoy, ya no me pongo tus collares, tus zapatos me quedan pequeños; pero sin embargo sigo haciendo las mismas tonterías para comprobar, una vez más, que la gente no se equivoca.
Nunca me cansaré de agradecerte todo lo que haces por mi: me has dado cariño, luz, agua y me has enseñado a estirar bien las alas; pero sigo siendo semilla que quiere ser árbol robusto, un pájaro aprendiendo a volar, oruga ansiosa de su metamorfosis.
A mis quince años, nunca me ha faltado nada gracias a ti; trabajas mucho para cuidarnos, y en vez de agradecértelo, a veces, te lo cambio por una mala contestación. Pero siempre estás ahí, cuando más lo necesito, borrando las lágrimas y pintando en su lugar una sonrisa. No me hartaré de decir: te quiero, mamá.
----------------------
Esta es una de las cuatro cartas que seleccionaron en el concurso de radio. A final de mes se sabe a cual de esas cuatro cartas le dan un viaje. Así que xa sabedes.... rezade tódalas noites por min!!!XD

viernes, 6 de julio de 2007

Esperándote...

Partida de ajedrez sin rey, puzzle sin una sola pieza; estoy cosiendo sin hilo y oliendo una flor inodora.
Que tristeza cuando ese rey se perdió, y el resto de las piezas ya no podrán jugar más; cuando a un puzzle le falta una pieza ya no forma la misma imagen.
Te estoy escribiendo esto y mis lágrimas mojan la carta, aun no se si podré entregártela por el miedo de volver a verte.
Me siento perdida en un cruce de caminos sin ninguna señal que me indique la dirección que debo seguir.
Intento coser y me falta el hilo, aquel hilo tan importante que me unía a ti se rompió y se acabó, esa flor fresca que cuidábamos en nuestro jardín no supimos regarla y se marchitó.
Estaba muy cansada de tu doble vida, tus excusas por llegar tarde y de tu cobardía por explicar la existencia de tu nuevo amor.
A pesar de todo lo que me hiciste sufrir, intento guardar en mi corazón solamente aquellos buenos recuerdos, espero formar parte de tu partida de ajedrez, aunque no sea el rey, me conformaré con ser tu peón. Sin el rey no podemos jugar esa partida; pero a veces un simple peón puede hacer "jaque-mate".
A pesar de todo te sigo (y seguiré) queriendo.

lunes, 2 de julio de 2007

En un rinconcito de nuestros corazones...

A esta baraja le falta una carta,
a esta pluma color,
a este libro una página,
a esta despedida un adiós.
-
En este rincón tu nombre siempre estará
porque tu mismo lo llegaste a escribir,
en este rincón las penas a sonrisas pasarán
porque recordar es volver a vivir.
-
Aquellos momentos que nos regalaste
nunca serán olvidados,
aquellos momentos que nos regalaste
siempre serán añorados.
-
¿De qué sirve baraja sin una carta
o pluma sin color?
Es la respuesta que estamos buscando
y esperando contestación.
-
¿Dónde está esa página
que del libro desapareció?
Esta pregunta no la hacemos
pues sabemos que estará siempre en nuestro rincón.
Para Pablo, siempre ocuparás un rincón en nuestros corazones